Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

«Εφυγε» ο σύντροφος ΑΓΓΕΛΟΣ ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ, μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55»

Μια πολύ μεγάλη απώλεια για το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα του τόπου

Στις 8 Φλεβάρη, μέρα Σάββατο ώρα 6 το πρωί, έπαψε να χτυπά η φλογερή επαναστατική καρδιά του πολυαγαπημένου μας συντρόφου ΑΓΓΕΛΟΥ ΒΟΥΤΣΙΝΑ, αφήνοντας σε ηλικία μόλις 65 ετών την τελευταία του πνοή στο Νοσοκομείο «ΙΑΣΩ» (Αθήνα) κλείνοντας τη φυσική και κοινωνική του ζωή με τελευταία τη χαρακτηριστική φράση: «ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ». Η ταφή της σορού του έγινε την Κυριακή στον τόπο καταγωγής ΦΑΡΣΑ-Κεφαλλονιάς στις 14.00 το μεσημέρι με τη συμμετοχή της οικογένειάς του, συγγενών, φίλων και συντρόφων.

Τιμώντας τη μνήμη του πολυαγαπημένου μας συντρόφου ΑΓΓΕΛΟΥ ΒΟΥΤΣΙΝΑ, μέλους της Πολιτικής Επιτροπής και καθοδηγητή των Οργανώσεων Δυτικής Ελλάδας της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» δημοσιεύομε το σύντομο αποχαιρετιστήριο που δεν διαβάστηκε στην εντελώς αθόρυβη, σιωπηλή και σεμνότατη πολιτική κηδεία του σεμνότατου μα περήφανου επαναστάτη κομμουνιστή και μαχητικότατου συντρόφου μας:

«Συγκλονισμένοι τούτη την πολύ δύσκολη στιγμή, ώρα βαθιάς και μεγάλης θλίψης μαζευτήκαμε εδώ, η μονάκριβή του Σταλίνα, το «Σταλινάκι», όπως πάντα έλεγε ο πολυακριβός αδελφικός φίλος, η συντρόφισσα του στη ζωή και στην πάλη, πολυαγαπημένη μας Έλενα και ο αδελφός του, ο αγαπητός μας φίλος Μάκης – που όλοι τους έζησαν μόνιμα και από κοντά την Οδύσσεια της μεγάλης, παρατεταμένης και επώδυνης σκληρής περιπέτειας των τελευταίων χρόνων του – αλλά και άλλοι συγγενείς, φίλοι και σύντροφοι να αποχαιρετήσουμε τον πολυαγαπημένο μας ΑΓΓΕΛΟ που έφυγε πρόωρα από τη ζωή.

Ο πολύ πρόωρος χαμός του μας γεμίζει απέραντη θλίψη, όμως δεν έχει μεγάλη σημασία πόσα χρόνια ζει κανείς αλλά το ΠΩΣ τα ζει. Και η ζωή του ΑΓΓΕΛΟΥ ήταν πάντα μια ζωή πολύ πλούσια σε κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες για την καλυτέρευση της κατάστασης του Προλεταριάτου, της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς και του λαού γενικά, μα και για τον Κομμουνισμό.

Αποχαιρετώντας τον σήμερα, δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Θα ζει για πάντα στο νου και στις καρδιές μας.

Εμείς οι επαναστάτες κομμουνιστές της Σταλινικής-Ζαχαριαδικής «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» δεν αποχαιρετούμε μόνο τον αδελφικό φίλο μα και το σύντροφο επαναστάτη μαρξιστή κομμουνιστή που αφιέρωσε απλόχερα τη σύντομη ζωή του στην πιο ευγενική και πιο προοδευτική υπόθεση της εποχής μας: την υπόθεση της Προλεταριακής Επανάστασης και του Σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Υπήρξε υπόδειγμα ανιδιοτελούς επαναστάτη μαρξιστή κομμουνιστή Λενινιστή-Σταλινιστή απεριόριστα αφοσιωμένου στην υπόθεση του διεθνούς προλεταριάτου μα και παράδειγμα άφθαστης σταθερότητας και αξιοζήλευτης συνέπειας στην επαναστατική δράση – φωτεινό παράδειγμα για τους νεότερους επαναστάτες μαρξιστές κομμουνιστές. Ο θάνατός του αποτελεί μια πολύ μεγάλη και δυσαναπλήρωτη απώλεια για το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα του τόπου.

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ και πολλοί νεότεροι επαναστάτες κομμουνιστές λενινιστές-σταλινιστές διάλεξαν πριν δεκαετίες να γίνουν «παιδιά» της περήφανης ηρωϊκής γενιάς των ανταρτών του ΕΛΑΣ και του τρισένδοξου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) και είχαν τη μεγάλη τύχη, την ξεχωριστή τιμή και περηφάνια να βρεθούν δίπλα τους και ν’ αγωνιστούν για δεκαετίες μαζί μ’ αυτή τη μεγάλη στρατιά των παλιών επαναστατών κομμουνιστών, μελών του παλιού ένδοξου και ηρωικού ΚΚΕ(1918-55) με επικεφαλής το μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη, Αρχηγό του ΚΚΕ, ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ που δολοφονήθηκε τον Αύγουστο του 1973 στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, μετά 17 χρόνια εξορία, απ’ την προδοτική σοσιαλφασιστική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ. Αυτοί οι επαναστάτες κομμουνιστές σταλινικοί-ζαχαριαδικοί όρθωσαν περήφανα το ανάστημά τους στη χρουστσοφική προδοσία και με θαρραλέο μπροστάρη τον Αρχηγό τους, εγκαινίασαν ΠΡΩΤΟΙ, σε διεθνή κλίμακα, στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν, αρχές Σεπτέμβρη του 1955, την ΑΝΟΙΧΤΗ πάλη ενάντια στο προδοτικό αντεπαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού που κατέστρεψε το σοσιαλισμό και διέλυσε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

ΑΓΓΕΛΕ, πολυαγαπημένε σύντροφέ μας, διάλεξες να φύγεις από τη ζωή έναν ιστορικό μα και μεγάλης ιστορικής σημασίας για τους λαούς της Ευρώπης και όχι μόνο μήνα, φέτος το Φλεβάρη – για να θυμόμαστε εύκολα την ημερομηνία του πρόωρου χαμού σου – στα 70χρονα της Μεγάλης Νίκης του επαναστατικού Κόκκινου Στρατού – υπό την καθοδήγηση του μεγάλου Στρατηλάτη, αρχιτέκτονα της Αντιφασιστικής Νίκης των λαών ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ – στο ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ, που η φασιστική μα και φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ κλίκα των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ μετονόμασε προκλητικότατα σε «ΒΟΛΓΟΓΚΡΑΝΤ» για να χαροποιήσει τους ηττημένους ανά τον κόσμο χιτλερικούς ναζι-φασίστες – μια φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ που δεν έχει όμοιό της στην Ιστορία που συνάμα την υποστήριξαν και εξακολουθούν να την υποστηρίζουν, ακόμα και ΣΗΜΕΡΑ, η διεθνής μα και η ντόπια προδοτική χρουστσοφική σοσιαλδημοκρατία («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ).
Αντίο ΑΓΓΕΛΕ, πολυαγαπημένε μας σύντροφε, πολυακριβέ αδελφικέ μου φίλε, ας είναι ελαφρό το χώμα που σε λίγο θα σε σκεπάσει.

ΕΦΥΓΕ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Σ’ ΕΝΑ ΦΙΛΟ
 
Ο Άγγελος ο Βουτσινάς δεν είναι πια ανάμεσά μας. Διάβηκε τον Αχέρoντα χωρίς τον όβολόν του. Αυτόν τον κατέβαλε εδώ όσο ζούσε.
 
Ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, να μοιάζει απόμακρος - ο τρόπος του για να μην δούμε τη φωτιά που έκαιγε μέσα του- πηγή της οποίας ήταν ο πόθος του για την μεγάλη ταξική επανάσταση και την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
 
Ο Άγγελος ήξερε ότι τούτη η κοινωνία είναι ταξική και αυτό το είχε καθαρό στο μυαλό του. Δεν αμφιταλαντεύτηκε ποτέ, σε αντίθεση με όλους εμάς που βάλαμε νερό στο κρασί μας. Ο Άγγελος ακολούθησε την μοναχική του πορεία αταλάντευτα. Ας θυμηθούμε αυτή την πορεία:
 
Ποιος δεν θυμάται την “Λαϊκή Επαρχιακή” που κυκλοφόρησε τη διετία 1983-85, μία εφημερίδα με μεγάλη ποικιλία θεμάτων που προέβαλε τα προβλήματα της πόλης μας και όχι μόνο, πάντα μέσα από μια αριστερή ματιά. Ο Άγγελος αγάπησε.....
 
αυτή την εφημερίδα για αυτό και από τότε μέχρι και σήμερα εξέδιδε κάποια μεμονωμένα φύλλα. Ο μόνος τρόπος να κοινωνεί τις απόψεις του σ’ ένα έρημο τοπίο.
 
Φιγούρα μοναχική, παρών σε όλες τις κινητοποιήσεις της πόλης μας, να μοιράζει τις δικές του προκηρύξεις, να στήνει το δικό του ταμπλώ με υλικό που ο ίδιος με επιμέλεια είχε συλλέξει.
 
Στα Φάρσα, στο μικρό θεατράκι, που έφτιαξε με τον αδελφό του το Μάκη- όταν οι άλλοι έφτιαχναν ενοικιαζόμενα δωμάτια – εκείνος οραματίστηκε ένα κέντρο πολιτισμού και το έκανε πράξη.  
 
Οι εκδηλώσεις που έγιναν σ’ αυτόν τον καλόγουστο χώρο, που η εσωτερική κατασκευή και διαρύθμιση πέρασαν από τα δικά του χέρια, φώτισαν για λίγο τη μίζερη ζωή μας.
 
Μια άνοιξη πολιτιστική: Εκδηλώσεις- συζητήσεις για θέματα αρχαιολογικά, λογοτεχνικά, καλλιτεχνικά, πολιτικά, κοινωνικά, με αξιοποίηση ντόπιου επιστημονικού και καλλιτεχνικού δυναμικού αλλά και με προσκλήσεις από την Αθήνα.
 
Πώς να ξεχάσουμε: Ντοστογιέφσκι, Φώτης Αγγουλές προλετάριος ποιητής, Μπερτολτ Μπρέχτ, Βέρντι, Νίκος Ζαχαριάδης, εργατικό κίνημα και ελληνικό τραγούδι, το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους κ.α. αλλά και τα μικρά ξυλόγλυπτα αριστουργήματα που κοσμούσαν το χώρο, φτιαγμένα από τα αποθέματα ευαισθησίας που κινούσαν τα χέρια του.
 
Θάνατος υπάρχει μόνο γι’ αυτούς που δεν αφήνουν τίποτα πίσω τους. Εσύ αφήνεις την οικογένειά σου, το έργο σου και όλους εμάς τους φίλους σου.
       
Πέτρος Πετράτος                                  Κώστας Παπαγεωργίου
Νίκη Παπαγιάννη                                  Λένα Ζαχαρή-Αντωνάτου
Γιάννης Ψαρράς                                   Αφροδίτη Θεοπεφτάτου
Ελένη Τζιβρά- Χιόνη                             Γεράσιμος Χιόνης
Παναγής Μοσχόπουλος                          Αλέκος Καλλίνικος
Γαλιατσάτος Νικόλας