Το υπερήφανο ΟΧΙ του ελληνικού λαού στους Ιταλούς Φασίστες
ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλαίβει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπλευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δόσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.
Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.
Αθήνα 31 του Οχτώβρη 1940
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ
***
Μετά το 1956 η δεξιά οπορτουνιστική ομάδα του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ διαστρέβλωσε και κατασυκοφάντησε το ιστορικό γράμμα του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ που: 1) προσανατόλισε σωστά την πάλη της εργατικής τάξης και του λαού, με επικεφαλής τους κομμουνιστές, ενάντια στους ιταλούς φασίστες επιδρομείς χαρακτηρίζοντας σωστά τον πόλεμο απ’ την πλευρά της Ελλάδας ως εθνικοαπελευθερωτικό, 2) είναι η πρώτη ορθή ανάλυση της τότε κατάστασης στον ευρωπαϊκό χώρο, προσδιορίζοντας σωστά το χαρακτήρα του πολέμου ως εθνικοαπελευθερωτικού για τις μικρές χώρες που δέχτηκαν την επίθεση των ιταλο-γερμανών φασιστών, 3) αποτελεί σημαντική, πανευρωπαϊκής σημασίας, συμβολή του στο κομμουνιστικό κίνημα, και 4) είναι το πρώτο ντοκουμέντο που διαψεύδει τις συκοφαντικές επινοήσεις των αστών ιδεολόγων για δήθεν «φιλοφασιστική πολιτική του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος 1939-41», δηλ. ως την επίθεση της χιτλερικής Γερμανίας ενάντια στη Σοβιετική Ένωση!!!
Σήμερα τα ρετάλια του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, «ξεχνώντας» τι έλεγαν παλιότερα, και μάλιστα δεκαετίες ολόκληρες, παραθέτουν με το γνωστό απύθμενο θράσος των αποστατών και προδοτών του κομμουνιστικού κινήματος το γράμμα του Ζαχαριάδη σαν να μην συνέβη τίποτε.
Να τι έγραφαν αμέσως μετά τη συγκρότηση, ελέω Χρουστσόφ, του οπορτουνιστικού εκτρώματός τους («6η Ολομέλεια», Μάρτης 1956) τον Απρίλη του ΄56:
«Εκείνο τον καιρό ο σ. Ζαχαριάδης με το γράμμα του «Προς το λαό της Ελλάδας» σωστά χαρακτήρισε τον αγώνα του ελληνικού λαού σαν εθνικό απελευθερωτικό πόλεμο. Στο γράμμα όμως εκείνο κάνει ένα χοντροκομμένο πολιτικό λάθος γράφοντας ότι «στον πόλεμο αυτόν που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, εμείς (δηλαδή οι έλληνες κομμουνιστές) πρέπει να δώσουμε ανεπιφύλαχτα όλες μας τις δυνάμεις»... Η υπόδειξη για ανεπιφύλαχτη υποστήριξη του φασίστα δικτάτορα Μεταξά δεν μπορούσε να μην δημιουργήσει συγχύσεις για το ρόλο της φασιστικής δικτατορίας του Μεταξά και εκείνων που βρίσκονται πίσω της» («Σαράντα χρόνια του ΚΚΕ 1918-1958», σελ. 644).
Είναι όμως κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανές πως η φράση «στον πόλεμο αυτόν που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη», αναφέρεται προφανώς στον «πόλεμο» ενάντια στους φασίστες επιδρομείς και όχι στο φασίστα δικτάτορα Μεταξά, όπως ψευδέστατα ισχυρίζονταν τότε και για πολλά χρόνια η δεξιά οπορτουνιστική ρεβιζιονιστική και επιπλέον αγράμματη ηγετική κλίκα του χουστσοφικού «Κ»ΚΕ.
Τέλος αξίζει να αναφερθεί για να γίνει γνωστό και στους νεότερους ότι ο αγώνας του ελληνικού λαού ενάντια στους φασίστες ιταλούς επιδρομείς καθυστέρησε και την επίθεση της χιτλερικής Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση, γεγονός που εκτιμούσε ιδιαίτερα και αναγνώριζε η τότε, πριν την οριστική επικράτηση της χρουστσοφικής ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης (20ο Συνέδριο, Φλεβάρης 1956), πολιτική και στρατιωτική της ηγεσία: «Όμως η επίθεση στη Σοβιετική Ένωση που είχε οριστεί για τις 15 Μάη, καθυστέρησε από κάποια απρόβλεπτα για τους φασίστες γεγονότα. Ο ολιγάριθμος αλλά ηρωικός ελληνικός λαός, αντιστάθηκε τόσο αποφασιστικά στην εισβολή του ιταλικού φασισμού, ώστε ο Μουσολίνι αναγκάστηκε να ζητήσει τη βοήθεια του Χίτλερ. Την άνοιξη του 1941, οι ηγέτες της φασιστικής Γερμανίας έριξαν τα στρατεύματά τους στην Ελλάδα» («Ιστορία του μεγάλου πατριωτικού πολέμου», σελ. 42, έκδοση Ακαδημίας Επιστημών, Μόσχα 1955).
